Ton van de Ven en de Wonderbaarlijke Geschiedenis van de Efteling - 17

 

 

- pagina 17 van 18 -
Ga direct naar:
      1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11       
12  13  14  15  16  17  18

 

 


Laven -|- Tekening: Ton van de Ven - De Eftelingat een drukte, hè!’, riep ik enthousiast, want het was er een flink kabaal.
Hij keek een keer om zich heen, maar het leek er niet op dat hij iets zag, alhoewel hij er wel zichtbare moeite voor deed. De Directeur was uiterst hoffelijk deze keer.
‘Zeer zeker, wat u zegt.’ Hij schraapte een keer: ‘Zou, euh, de kabouter…’.
‘Efteling’, onderbrak ik hem.
‘Juist ja, zou Efteling misschien een welkomstwoordje willen houden? Ik wil het ook best zelf doen, maar het lijkt me meer gepast als hij het zou doen.’.
Ondertussen was Efteling bij ons komen staan en het ventje ging zich er mee bemoeien.
‘Hoe kan ik nou een welkomstwoordje houden als ik niet eens besta?’, vroeg hij mij. ‘Nee, ik doe het niet. Niet voor hem in ieder geval.’ Hij stak zijn neus minachtend in de lucht.
Ik deed alle moeite om het zo beleefd mogelijk voor de directeur over te laten komen.
‘Efteling heeft liever dat u het doet’, zei ik maar.
‘Maar ik sta erop dat hij het doet’, herhaalde de directeur ongeduldig.
‘Nog voor geen goud’, zei Efteling.
‘Hij doet het echt liever niet’, zei ik.
‘Nou luister eens, mijnheer Van de Ven, nu hebben we heel veel geld geïnvesteerd in het bouwen van al die nieuwe dingen en het enige wat ik ervoor vraag is dat die stomme kabouter even een welkomstwoordje houdt, is dat nu zoveel gevraagd? En dat terwijl wij zoveel voor hem Brouwhuys -|- Tekening: Ton van de Ven - De Eftelinggedaan hebben. Wat een brutaliteit, wat een…’, maar plotseling zweeg de Directeur. Hij keek naast mij, naar de plaats waar Efteling stond. Zijn ogen sperden zich wijd open en zijn mond viel open van verbazing. ‘Ik zie hem!’, krijste hij vol opwinding. ‘Fan-tas-tisch! Ik kan de kabouter zien!, hij bestaat dus echt!’. De Directeur keek om zich heen en zijn mond viel nog verder open. ‘Ik zie de rest ook! Langnek, Roodkapje, Vrouw Holle, maar hoe… Fan-tas-tisch! Sorry, Efteling, dat ik zo getwijfeld heb aan je bestaan, hoe kan ik het ooit goedmaken?’
‘Je zou zelf die speech kunnen doen’, zei de kabouter, nog enigszins nors.
De directeur was nu ineens vereerd om voor zulk gezelschap een speech te mogen houden. Ik begeleidde hem naar het podium waar hij op ging staan.
Hij begon: ‘Welkom allemaal, op deze heuglijke dag. Ik ben blij dat iedereen van zo dichtbij en van zo ver hier vandaag bijeen is om samen de komst van onze nieuwe vrienden te vieren.’ Even was de directeur stil en hij keek verbaasd nog eens om zich heen. Hij ging verder:‘Het is niet iedere dag dat wij dergelijke lieden mogen verwelkomen in ons park. Daarom mag ik u met trots mededelen dat wij voor ieder van hen een optrekje hebben gebouwd.’
‘Wij’, hoorde ik Efteling zachtjes, doch verontwaardigd zeggen ‘hij heeft er niet eens aan meegewerkt.’
 

Lavi's Tafel -|- Tekening: Ton van de Ven - De Efteling

  
   

 

 

Tekst: Jorn van de Wetering. Tekeningen: Ton van de Ven. Foto's en Scans: Friso Geerlings en Bram Elstak