Kapitein Dubbelhoofd
en het
mysterieuze eiland

(Dubbelhoofd 2)

(c) Het WWCW 2002

a het oponthoud in de hut van Heer Peters was ‘De Halve Maen’ de baai ingevaren, waar een klein haventje lag dat diep genoeg was gebleken voor het schip. Gustav Lof keek met gepaste trots naar de werkzaamheden. Op het dek waren een aantal Regnars bezig met het maken van een grillige rotspartij van grote zwarte rotsblokken. De rotsblokken hadden ze zelf aangedragen. De romp werd beschilderd met eenzelfde mozaïek in de lichtblauwe, donkerblauwe, mintgroene, lichtpaarse, lichtgele en roze tinten die ook op de gezichten van de Regnars, de huisjes en de kokosnoten te zien waren geweest. Hoewel hij wist dat er iets helemaal fout was aan dit alles kon hij helemaal niet thuisbrengen wat dat nou was.
Beneden op de pier werd Matroos Gijs achterna gezeten door een groepje Regnars die in koor zongen: ‘Heb je wel gehoord van die HolleBolle wagen, waar die HolleBolle Gijs in zat? Die kon schrokken, grote brokken, een koe en een kalf en een heel paard half. Een os en een stier en zeven tonnen bier. En een schuit met schapen. En nog kon HolleBolle Gijs van de honger niet slapen ’.
Wanhopig riep Matroos Gijs: ‘Kom op nou jongens, ik vind het zo lekker.’

aerk ten Stoppel, die Gustav Lof de verantwoordelijkheid voor het coördineren van het geheel had gegeven, kwam het dek op lopen.
‘Wanneer denk je dat alles af is?’, vroeg Gustav Lof aan Maerk ten Stoppel.
‘Wij hopen over drie à vier dagen te kunnen gaan varen’, zuchtte deze.
‘Fan-tás-tisch™’, riep Gustav Lof.
‘Gelukkig is er tenminste nog iemand tevreden vandaag’, zei Maerk teleurgesteld.
‘Wat is er dan?’, vroeg Gustav Lof.
‘Ach ja, kapitein Lof’, bromde Maerk. ‘Wij zouden graag paarse, blauwe rotsen willen maken en daar de leeuw op leggen die dan uitkeek over zijn rijk. Dus we hadden een stukje maquette gemaakt en dat lieten we aan de Regnars zien en dat was helemaal fout want een leeuw ligt nooit zo en nooit op die rots en de kleur was niet goed en de richting en het klopte echt helemaal niks van en voor ons was het eigenlijk klaar, wij vonden het hartstikke mooi die setting, maar de Regnars zeggen ‘nee, nee, wij willen graag serieus genomen worden als het gaat om de natuur’, dus dat hebben we overnieuw moeten doen.’
‘Komt er dan een echte leeuw op ons schip?’, vroeg Gustav Lof geschrokken.
‘Nee, het wordt een kunstleeuw, dat leek ons toch wel veiliger. Maar we moeten de natuur zo dicht mogelijk benaderen. We proberen om alles zo echt mogelijk te maken’.
‘Laten we eens een kijkje nemen’, zei Gustav Lof, ‘Het komt allemaal wel goed.’

Boven op het dek was men druk in de weer om de rots te maken vanwaar de leeuw uit zou gaan kijken over de zee. Heer Peters was juist in een drukke discussie met Talvan den Chanbeur.
‘Dan moeten we d’r een vrouwtje van maken, dan heb je het probleem opgelost’, riep Heer Peters.
‘Wat is hier aan de hand?’, vroeg Gustav Lof.
‘Nou, het idee van deze leeuw was om ‘m dus inderdaad in de haren te zetten, en dan ga ik zelf aan het denken van hoe we dat dan moeten vertalen in haar en wat voor materiaal, maar toen ik deze pop kreeg bleek die zo slecht gedetailleerd te zijn, kijk, die manen en zo, dat ik dat eigenlijk het liefst wilde verstoppen onder een dikke vacht.’
‘Het is werkelijk bespottelijk!’, zei Heer Peters uit zichzelf van woede. ‘Dit kan dus echt niet’.
‘Wat kan niet?’, vroeg Maerk ten Stoppel.
Talvan zei: ‘De manen die we gemaakt hadden van de baarden van de eilandbewoners waren niet mooi en dan ga je zelf aan het denken van hoe we dat moeten vertalen in wat voor materiaal. En het was een leeuw en dan kom je zelf op een gegeven moment van: O, dat is leuk en zus en zo gaan we dat oplossen en in dit geval hebben we voor echt haar gezorgd. We zijn de jungle ingegaan en daar hebben we een leeuw gedood en gescalpeerd, omdat ja, anders is d’r gewoon geen beginnen aan. Maar door hele kleine details, door wat voor plukjes echt haar je verder nog aanbrengt, kan je dat wijzigen. Dit ziet er dus net iets anders uit.’
‘Echte haren is uitgesloten’, riep Heer Peters woedend. ‘Dat kan gewoon niet’.
‘Rustig, rustig, het komt allemaal wel goed’, zei Gustav Lof.
‘Dat mag ik hopen’, zei Heer Peters, ‘En ik wil dat die haren van die leeuw afgehaald worden’. Heer Peters liep boos weg.
‘Zorg maar dat het gebeurt’, zei Gustav Lof rustig tegen Talvan, ‘Het komt allemaal wel goed’.
‘Kijk, dit bedoel ik nou’, zei Maerk ten Stoppel. ‘Als je die haren plaatst en dat hebben we gedaan dan mist het dier iets, terwijl het heel realistisch is. Dan ga ik in discussie met de bioloog van de Regnars, Jan-Geert en dan komen we d’r samen uit, dan zegt Jan-Geert “Okay, we doen een concessie, we gaan inderdaad echte haren toepassen” en dan heeft het dier veel meer karakter. En dan krijg je vervolgens dit soort dingen.’