De tekst bij dit jaartal bestaat uit drie alinea's. De eerste gaat vooral over de pers, deze mocht namelijk als eerste een kijkje nemen in het nieuwe Sprookjesbos. Er staan hier maar enkele citaten uit de kranten van 31 mei 1952, want in "Mam, een duppie voor de kip?" staan er toch wat meer. Alinea twee gaat over de natuur in het park, deze is al vanaf dag 1 zeer belangrijk. Deze zorgt ook echt voor de sfeer en dat is nu echt de kracht van de Efteling. Ik denk... nee, ik weet wel zeker dat als de Efteling was gebouwd op een oud industrieterrein het absoluut nooit het succes had gehad dat het nu nog steeds heeft. Sterker nog, Anton Pieck was dan nooit door Reijnders over de streep getrokken. In de laatste alinea word dan nog iets verteld over de eerste Pinksteren, nog steeds de eerste periode van het seizoen waarbij altijd de spanning valt te snijden: wordt het druk of niet?

De anecdotes en wetenswaardigheden tussendoor zijn makkelijk te herkennen aan de lichtbruingekleurde vakjes. Ze bestaan uit niet-onbelangrijke informatie en zijn meestal interessanter dan de hoofdtekst. Voor diegenen die de hoofdtekst te droog en te zakelijk vinden, is het een oplossing om alleen de ingekaderde teksten te lezen. De wetenswaardigheden hier zijn niet nieuw, maar het is toch goed dat ze vermeld zijn, ze worden hier zelfs uitvoeriger verteld dan ooit.

Nu worden alle sprookjes wel behandeld, maar informatie wordt er toch echt maar weinig gegeven. In het boek wordt over klassieke Eftelingsprookjes als De Chinese Nachtegaal, Vrouw Holle of De Magische Klok zelfs helemaal niets aan informatie gegeven.

Waarom er een afbeelding van de wolf van Roodkapje op pagina 28 staat, mag Joost weten. Ook al is deze afbeelding misplaatst (hoort eigenlijk bij 1960 en als we naar dat jaartal bladeren, zien we een afbeelding van Roodkapje anno 1952??), hij wordt er niet minder interessant op. De foto was al te zien in de tentoonstelling, maar hier heb je de mogelijkheid om hem beter te bekijken: vernuftige techniek uit de jaren '50 voor het bewegen van een tong en twee ogen.

In het hele boek vinden we vijf plattegronden van het park door de jaren heen, uit 1949, 1953, 1966, 2002 en één zonder jaartalvermelding (vermoedelijk uit 1967/1968, aangezien wel De Indische Waterlelies, maar niet de Stoomtrein op die kaart staat afgebeeld). De toevoeging hiervan is ook al zoiets prachtigs, want wat geeft je nu een beter beeld van de indeling van het park uit voorgaande jaren dan een plattegrond. Een klein gemis zijn wel  plattegronden uit de jaren '70 en '80.

De plattegrond hier afgebeeld geeft de structuur van het park, zoals die nog steeds is, al aardig weer. De korte tekst bij dit jaartal beslaat wel alle nieuwe attracties van dat jaar, maar geeft absoluut niet genoeg informatie van het Café-Restaurant, het Zwembad en nieuwe sprookjes. De wetenswaardigheden staan op pagina 32, met de vermelding van de techniek van de bewegende boezem van Doornroosje en het aantal personeelsleden. Ook leuk zijn de eerste advertenties voor het zoeken naar nieuwe werknemers.

Er wordt in deze hoofdtekst zelfs even verteld dat het verdoezelen van de kabels van de Fakir niet zo goed is gelukt als Reijnders zag bij de druppels over de telefoonkabels. Dat ligt dan ook natuurlijk vooral aan de achtergrond van het sprookje, want de muur is wit en de kabels hebben een donkere kleur. De techniek van de tulpen vind ik dan weer verwarrend uitgelegd, er wordt namelijk gezegd dat deze op kurk drijven, maar verderop in het boek, op pagina 89 aan de linkeronderkant van de foto, staat dat de eitjes van de Kip juist de tulpen helpen drijven.


Bij 1959 vinden we de Holle Bolle Gijs. Vreemd is dat over de toch wel beroemdste Eftelingbewoner veel minder wordt verteld dan in het jubileumboek uit 1992 "Mam, een duppie voor de kip?". Nog vreemder vind ik het dat hij bij dit jaartal wordt gezet. Ik kan me toch duidelijk herinneren dat op 9 november 1998 de verjaardag werd gevierd van Holle Bolle Gijs, waardoor hij toch echt in 1958 werd geplaatst in de Efteling. Waarom hij hier dan bij 1959 wordt gezet is me een raadsel, ook omdat hij al in vele andere publicaties (inclusief de tentoonstelling) bij 1959 wordt gerekend. Er zijn twee redenen die ik me kan voorstellen. Ten eerste de zelfde reden als die voor het Huis van de Vijf Zintuigen. Deze attracties werden aan het eind van het seizoen geopend, en werden dan misschien als de nieuwe attractie van het daar op volgende jaar beschouwd. De tweede reden is vanuit de opbouw van het boek gezien een logische. Het was misschien ook een beetje vreemd geweest om 1958 twee bladzijden te geven en 1959 amper één zin. Door Gijs toe te voegen aan 1959 (en aangezien hij pas in september werd geopend, is het misschien ook wel logisch dat de meeste bezoekers hem pas in '59 voor het eerst ontdekten) is dat probleem opgelost.

Nu wordt van Holle Bolle Gijs dus niet zo veel verteld als mogelijk zou zijn. Er wordt zelfs even doodleuk gezegd dat wie meer wil weten over de komst van Gijs, maar even in het boek "Het Sprookje van de Efteling" moet kijken. Wel komen we nog het haagje-hekjeverhaal tegen en wordt tenslotte nog even duidelijk gemaakt dat Gijs de eerste echte wereldberoemde attractie van de Efteling is.

De eerste vorm van reclame dient zich aan in '59, maar verder wordt hier niet op ingegaan in het boek.


Dit hoofdstuk rammelt aan alle kanten. Roodkapje wordt vermeld, maar daarvan wordt gezegd dat het oude tafereeltje dateert uit 1953. Als we terugbladeren zien we dat het sprookje zowel bij 1952 als 1953 niet wordt genoemd en zo raak ik toch aardig in de war. Als we kijken naar de plattegrond van 1953 op pagina 31 zien we Roodkapje er nog niet eens op staan. Wie weet van wanneer de oude Roodkapje precies is? Jammer is ook dat er niet wordt gezegd dat de houten Roodkapje van het oude tafereeltje later als wegwijzer werd gebruikt en vooral wanneer.

Een andere wetenswaardigheid die voorgaande berichten tegenspreekt is de geur van pannenkoeken bij de opening van Hans en Grietje. Op het feit na dat er eerst altijd werd gezegd dat het peperkoekgeur was ("Mam, een duppie voor de kip?"), staat hier ook nog eens dat dit hele effect niet werkte, omdat de bomen de geur neutraliseerden (huh?). Het Kraanven krijgt ook heel wat stof, maar niet zo veel foto- en publicatiemateriaal.


Aan de tekst van dit jaartal is goed te zien hoe erg de Efteling gesteld was op mijlpalen in de geschiedenis om vooral veel bezoekers te trekken, want de Efteling bestaat 10 jaar, dus worden er zomaar wat bezoekers in het zonnetje gezet die als de zoveelste bezoeker door de ingang komen. De 750.000-ste van het seizoen krijgt een televisie en de 7-miljoenste zelfs een auto, terwijl de Efteling tegenwoordig de 60-, 65-, 70-, en 75-miljoenste bezoeker cadeaus als een gratis abonnement of een overnachting in het Hotel geeft. Er bestond dan ook nog geen Postcode Loterij in 1961.

Het meest interessant hier is de tekst op pagina 48, en dan vooral het Shangri-La en Eldoradoproject maakt erg nieuwsgierig. Reijnders had al een idee van een dark ride in 1961. Stel je voor dat dat Eldoradoplan wel was door gegaan, dan had er nu een stad van huizen in de Efteling gestaan die waren bedacht in de jaren '60. Het had ongelooflijk veel tijd en geld van de Efteling opgeslokt en of zoiets anno 2002 nog een succes zou zijn?

Het verhaal over de vele bezoekers die meerdere kaartjes kochten in 1961 om de gelukkige eigenaar te worden van de DAF is best lachwekkend, het zal de Efteling flink wat hebben opgeleverd en dat geld zal misschien gebruikt zijn voor de Indische Waterlelies.