Beierse Markt

  

 
 
 
Extra Attracties - Logo -|- Foto: Friso Geerlings 2002 - Edits: ©  Het WWCW 2003
Trekt allen uw lederhosen aan, zet een jagershoedje op, draag bretels en strik de veters van uw bergschoenen strak. Vergeet deze maal natuurlijk ook de sjaal en wanten niet, want we gaan dit keer met het Wonderlijke WC Web naar het winterse Beieren!

Het bovenstaande stukje tekst kan u wel eens enigszins bekend in de oren klinken en dat is ook niet vreemd, want dé extra schransplek bij uitstek tijdens de Winter-Efteling ligt namelijk vlak bij de jaarrond geopende vreetschuur in Anderrijk: de Steenbok. Het is door het hoge horeca- en kraampjesgehalte misschien vreemd om de Beierse Markt tot de extra attracties van de Winter-Efteling te rekenen, maar deze Zuid-Duitse mini-enclave in Kaatsheuvel is inmiddels zo ingeburgerd en telkenmale weer aanwezig op de vaste winterkalender, dat we ze onmogelijk onbesproken kunnen laten.
 
 Avondstemming op de Beierse Markt tijdens WE4  -|- Foto: Friso Geerlings 2003 - Edits: ©  Het WWCW 2003

ie denkt aan Beierse Markt, denkt aan de kerstperiode. In deze tijd krioelt het in de Duitse, Zwitserse en Oostenrijkse steden van de marktjes waar de dik ingepakte gezinnetjes met koopgrage moeders en altijd-in-om-een-eindje-te-rijden-vaders graag hun geld uitgeven aan cadeaus voor onder de overdadig versierde weihnachtsbaum thuis. Aangezien dat drukke shoppen en spenderen de maag nogal onrustig maakt, zijn er ook, zoals we uiteraard ook zouden verwachten, grote aantallen eetgelegenheden aanwezig; eetgelegenheden waar de rookpluimen bovenuit stijgen, want natuurlijk worden daar de typische worsten en burgers verkocht, waar de Germaanse streken Figuurzaagkunsten tijdens WE4  -|- Foto: Friso Geerlings 2003 - Edits: ©  Het WWCW 2003zo bekend om staan. Om naast het voeden de massa ook nog eens te vermaken (en de kinderen die niet zo onder de indruk zijn van het geld uitgeven in gammele tentjes en kraampjes ook hun portie vrolijkheid te gunnen op de koude dag), zijn er ook altijd wel entertainers in de buurt: van jodelwedstrijden en jongleurs tot kerstmannen en steltlopers. Geen wonder dat de kerstmarkt
traditioneel volksvermaeck bij uitstek nog altijd een drukbezocht evenement is voor menig winterliefhebber.

In 2000 werden de plannen gemaakt voor een tweede wintereditie van de Wereld vol Wonderen. De eerste editie was geslaagd en het experiment, als onderdeel van een uiteindelijk streven naar een jaarronde exploitatie van het park, werd voortgezet.  Meer attracties en meer horeca moesten de Efteling in de tijd van ijs en kou opvullen, dat was één van de belangrijkste lessen die geleerd was uit de eerste Winter-Efteling-editie. Het was namelijk in de winter (natuurlijk tot genoegen van de directie) stukken drukker in de restaurants van het park. De noodzakelijke combinatie van extra horeca én een attractie werd gevonden in de creatie van de 'Beierse Markt'. Natuurlijk was hiervoor geen betere locatie te verzinnen dan het grasveld bij de Bob en de Steenbok. Alsof alles al zo was bedacht door Eftelvisionairs in de succesvolle jaren ’80. Vreemd genoeg werd tijdens de eerste markt slechts het weggedeelte recht voor de Steenbok gebruikt. In enkele klein uitgevallen houten huisjes, die echter wel direct de sfeer opriepen van een dorpje midden in de Alpen, waren wat verkooppunten voor soepen, broodjes, worsten, hamburgers, satés en wafels. De markt had destijds dus echt alleen de functie van een voedselverkooppunt, verdeeld over het (toen ook nog veel kleinere) terras voor het grote snacketablissement van Anderrijk.

Maar de Winter-Efteling zou de Winter-Efteling niet zijn als de Beierse Markt niet zou groeien, net als dat gebeurt met al die andere
nu al klassieke attracties die men tijdens de wintermaanden voor een openingsperiode van slechts enkele weken optrekt. Bij de derde winteropenstelling van het Kaatsheuvelse park was alles aan de Beierse Markt dan ook weer groter en beter. Verdeeld over het gehele grasveld (dat sinds 2002 veranderd is in een heus plein, voorzien van een vast podium en een blijvend terras voor de Steenbok) zijn sindsdien de wel bekende Zwitserse blokhutten (ook te koop bij uw lokale Intratuin) te vinden met behalve de al genoemde verkooppunten nu ook entertainment, bankjes en attracties. Alhoewel 'attracties' misschien een wat groot woord is; er waren slechts wat oude ambachten te bezichtigen in een aantal van de hutjes. Ook een jaar later kon men weer genieten van deze ambachten, waarbij bezoekers bijvoorbeeld konden zien hoe een creatieve dame poppen van heksen en trollen (we meenden onder andere onze eigen koning uit het Sprookjesbos te herkennen) maakte, die het zeker niet gek gedaan zouden hebben op de jaarlijke Creadoe-beurs. Ook de figuurzagers en schilders van Eftelingse tafereeltjes waren weer van de partij. Eveneens terug dat vierde jaar (en eveneens voor het eerst te zien tijdens WE3) was de miniatuurkermis in één van de blokhutten, compleet met caroussel en piepkleine lampjes die, in tegenstelling tot die van het Diorama, vrijwel allemaal nog werkten ook. Nee, echt attracties zijn het niet maar aardig willen we het best wel noemen.
 
Zelfgemaakte poppen tijdens WE4  -|- Foto: Friso Geerlings 2003 - Edits: ©  Het WWCW 2003

Whoehoeeeee Grrrrrrr Woef  -|- Foto: Friso Geerlings 2003 - Edits: ©  Het WWCW 2003

uiten dit alles is er vanaf WE3 ook meer moeite gestoken in het decoreren van het geheel. Zo kwamen er intrigerende hondenhokken met grote blaffende en grommende Sint-Bernardshondenknuffels, sparren met (jawel) kunstsneeuw (waarbij het overigens opmerkelijk is om te zien dat de winterweergoden die deze alleraardigste variant van de oorspronkelijke neerslagvorm hebben rondgestooid, dit zuinig als ze zijn aan maar één zijde van de flora hebben gedaan, maar gelukkig de daken van de verschillende bouwseltjes op de markt niet vergeten zijn) en sfeervolle verlichting. En vooral deze electrieke sfeermakers zorgen hier voor een welverdiende drukte in de late uurtjes van een Winter-Efteling-dag. Het meest opvallende lichtelement is in het midden van het veld te vinden; aan een paal van zo’n acht meter hoogte zijn vanaf de top enkele kabels gespannen met ieder een flink aantal peertjes. Op deze manier ontstaat een tentachtige lichtdecoratie. Samen met de verlichting van de hutten zelf, zorgt dit voor een betoverend beeld. De overdag wat saaie en grauwe Beierse Markt fleurt helemaal op. Zolang de regen ook verstek laat gaan is het in de uren na zonsondergang hier prettig toeven tijdens het eten van een wafel of worst.

De genoemde sfeerelementen en de verbeteringen die sinds WE1 zijn aangebracht zouden er toch voor moeten zorgen dat de Beierse Markt een hoge score krijgt in Winters Weerzien. De wintersfeer is er in ieder geval, maar over de winterpret zijn wij wat minder te spreken. De markt staat al zolang hij wordt gehouden aangegeven als een attractie én horecapunt, maar op het kunnen bekijken van oude ambacSfeerverlichting tijdens WE4  -|- Foto: Friso Geerlings 2003 - Edits: ©  Het WWCW 2003hten, poppen van viervoeters en de huisjes zelf na, is er maar bijzonder weinig 'attractiefs' te doen. Natuurlijk, er is ook entertainment (een Tirolerbandje tijdens de derde winter, en het lachwekkende EK jodelen
Jah Sie mussen gut und diep atemhalen bevor Sie Jodeln gehen tijdens de vierde winter) maar dat vinden we in de Winter-Efteling bijna overal wel. Hoewel het entertainment een onmiskenbaar onderdeel uitmaakt van de markt zien we dit niet als een attractie op zich (op het groots opgezette 'Pardoes en het Kinder Winter Wonder Feest' na dan misschien). Als absolute frustratie melden wij nog wel even het volgende: met zekere regelmaat worden wij tijdens de Winter-Efteling gedwongen om ons door de menigte van bezoekers te persen wanneer we bij de Beierse Markt in de buurt komen. De weg aan de zuid-oostkant van het plein is namelijk afgezet met hekken en takken, waardoor een snelle spurt richting Fata Morgana vanaf de Bob-kant (of andersom) simpelweg niet mogelijk is. Natuulijk snappen wij ook wel dat menig bezoeker tijdens het bewandelen van het verplichte lusje over de markt de geuren van de daar gevestigde eethutjes niet zal kunnen weerstaan en direct tot aankoop zal overgaan (wat dan weer goed is voor de parkkas) maar dan nog: is het die paar extra centen echt waard? Moet men het de abonnementhouder die alleen even zijn Fatashot komt halen om vervolgens via het Spookslot weer snel naar Marerijk te vertrekken nu werkelijk zo lastig maken? Grrmpf.

Winter-Efteling 5: Gelukkig had men in 2003 door dat deze situatie alles behalve comfortabel was: dit keer had de bezoeker eindelijk de mogelijkheid om het pad dat rechtstreeks naar de Verboden Stad voert te gebruiken. Daarbij kwam in datzelfde jaar ook nog de toevoeging van een set bijzonder curieuze lampenkappen in een boom. Als men dacht dat dat het aantal WWCW-sterren wel zou moeten verhogen, heeft men het echter mis. Lampenkappen doen ons zelden genoeg voor een sterverhoging. Wij hopen dan ook ten zeerste dat tijdens WE6 de Beierse Markt eindelijk eens de uitbreiding krijgt die het verdient. Suggesties zijn bijvoorbeeld het uitbreiden van het gebruikte gebied (zo is er een lange kale laan van de ingang van de Bob tot aan het Piraña-plein); een betere spreiding van de decoraties én vooral de toevoeging van originele attracties, die het ook voor de bezoeker die al bekend is met de markt de moeite waard maken om weer eens zo’n blokhut te komen bekijken.

Het SalzburgerLand-dorp -|- Foto: Bram Elstak 2006 - Edits: ©  Het WWCW 2006

Winter-Efteling 7: Tijdens het grootste deel van de zevende Winter-Efteling was de Beierse Markt als vanouds. De laatste weekeinden echter, brachten het SalzburgerLand-Dorp (sic), een commerciële buitenpost van de Oostenrijkse regionale toeristenindustrie. Onder het motto "A Touch of Paradise" kon men zich hier te buiten gaan aan typisch Salzburger-zaken als koeien melken en skiën in een ski-draaimolen die wel wat weg had van 's pasja's martelinstrumenten. Van tijd tot tijd trad een verlept import-dansgroepje op, terwijl een doelloos neergekwakte hoop échte sneeuw slechts smolt en smolt. Al met al, vooral door de "moderne" wintersportsfeer, een nogal dissonant geheel tijdens de verder kwalitatief prima Winter-Eftelingeditie. Moge het een éénmalige zaak zijn geweest!

Enfin: twee-en-een-halve ster voldoet dus nog steeds wel voor de markt in Anderrijk naar onze mening. Op die manier kunnen de Beierse Markt en het naburige cafetaria elkaar tenminste nog een beetje met gelijke waarde in de ogen kijken en houden we de concurrentiestrijd buiten de deur.

Statistieken

sinds:  

 2000 (WE2)
aankleding:    goed
muziek:    slecht
zitjes:    gemiddeld
klimaat:    gedeeltelijk overdekt, onverwarmd
horeca in de buurt:    eigen kraampjes,
 de Steenbok
dichtstbijzijnde  
toiletten: 
 Fata Morgana

 
Te bezoeken tijdens:

     

De Beierse Markt tijdens WE3  -|- Foto: Friso Geerlings 2001 - Edits: ©  Het WWCW 2003


De Beierse Markt. Locatie: plein voor de Steenbok in Anderrijk. Niet overdekt, de huisjes met zitbankjes echter wel. Toegankelijk voor mindervaliden. Minst druk: ‘s ochtends en na 19:00