|
|
De familie Gijs heeft een opvallend kenmerk gemeen
met de
kabouters van het sprookjespark en de Laven: de
hele groep bestaat uit niets anders dan jongens en
mannen, met één moederlijke vrouw als matriarch. Deze
Moeder Gijs is sinds 1971 met twee kinderen, de Tweeling
Gijs, neergezeteld in de buurt van frietkot de
Smulpaap.
Haar strak ingezwachtelde zuigelingen draagt ze in haar
armen, terwijl ze vriendelijk en ietwat stoïcijns voor
zich uit lacht.
Anton Pieck ontwierp Moeder Gijs als dubbele
papier-hier: beide baby’s jengelen om gevoerd te worden
met prullen en proppen. Moeder zelf houdt haar kaken op
mekaar. Ze zit in een robuuste stoel, breeduit, die
tegenwoordig met de rug tegen een wat plomp huisje staat
dat dienst doet als containerruimte.
 |
 |
|
Toen Moeder Gijs nog bij de oude,
inmiddels afgebroken Smulpaap te vinden
was, was alleen haar stoel in gebruik
als opslag van verzamelde rommel.
Hierdoor raakte deze Gijs erg snel
“overvoerd”. Ook nu lijkt Moeder Gijs
met haar Tweeling nog altijd de Holle
Bolle Gijs te zijn die het meeste
verstopt zit, maar dit heeft meer te
maken met de monden van de tweeling, en
de grote hoeveelheid frietbakjes en
pet-flesjes bij de Smulpaap, dan met de
beschikbare opbergruimte.
Moeder met haar twee kinderen werd drie
jaar na Baby
Gijsje aan het park toegevoegd. Er
zijn veel overeenkomsten tussen deze
dapper alleen werkende baby, en de twee
olijke zuigelingen: ze dragen dezelfde
soort Gijs-kindermuts, en smeken met
precies dezelfde leuke geluidjes om
papier, zonder dat woord te gebruiken.
Kirren, jengelen, lachen: ze doen het
allemaal om maar wat toegestopt te
krijgen. Bedanken doet de tweeling net
als Baby Gijsje wél verstaanbaar, en wel
met: “Lekke’, lekke’”. De slabbertjes
van de kleintjes doen dienst als
luidsprekers voor al dit gebrabbel.
Het groen van de jurk van Moeder Gijs is
niet direct de meest voor de hand
liggende kleur in het palet van Pieck,
maar als we oude foto’s van de
voormalige Smulpaap bekijken zie we dat
ook de grote afdak-dragende dames van
dit horecapunt een gewaad droegen in
ongeveer deze kleur. Hierdoor werd deze
Holle Bolle Gijs visueel mooi bij het
bijbehorende horecapunt betrokken. Een
zelfde soort eenheid ontstaat doordat de
gegolfde rand van de zomerhoed van
Moeder Gijs aansluit bij die van haar
kinderen.
 |
 |
 |
De tweeling draagt de zelfde
Gijs-muts als Baby Gijsje. |
Moeder Gijs zonder huisje, voor
de verplaatsing. (Uit: Mam,
een duppie voor de kip?) |
Den Olycke Tweelingh werd door
Michel den Dulk ingezet als
beeldmerk op de Smulpaap
vreethoek |
 |
 |
 |
|
De schets voor Moeder Gijs van
Anton Pieck. Van een huisje was
duidelijk geen sprake |
Winterstemming op het Anton
Pieckplein. Moeder Gijs had het
qua locatie slechter kunnen
treffen |
Rond de kerst is ook het bordje
van
de Olycke Tweelingh voorzien van guirlandes met lichtjes |
Vóór de verplaatsing van
de oude naar de
nieuwe Smulpaap in 2003 (die overigens
hemelsbreed hooguit vijftig meter
bedroeg), werd Moeder Gijs door een
rijmpje van Anton Pieck nog eens extra
onder de aandacht gebracht: “Moeder
Gijs met tweeling hier, vraagt u
vriend'lijk om papier", konden we
lezen op een bordje. Helaas is dit niet
teruggeplaatst. Wel bracht de verhuizing
de tweeling een hele eer; Michel den
Dulk, de ontwerper verantwoordelijk voor
de complete uitbreiding van het Anton
Pieckplein, verbond de tweeling aan het
bijzonder fraaie overkapte zitgedeelte
van de Smulpaap, door hier een bord met
de tekst “Den Olycke Tweelingh”
op te plaatsen. Op dit bord prijkt de
Tweeling Gijs, inmiddels wat ouder, in
een heel wat minder brave variant dan
hun driedimensionale variant in de armen
van Moeder Gijs. Het zwart-witte
tegelvloertje, dat zo doet denken aan
smulpartijen in een keuken van weleer,
is gelukkig wel behouden bij de
verhuizing.
Moeder Gijs met tweeling
hier,
vraagt u vriend'lijk om papier |
|
 |
|
 |