Sfeer:   Assortiment:   WWCW-team:

De koning is dood - Leve de koning!

n menig Middeleeuwse troonzaal moet het zo geklonken hebben wanneer de droefnis van het overlijden van een nobel vorst samenviel met de vreugde rond de komst van een nieuwe koning: een frisse wind voor volk en vaderland. Ook voor de Efteling gaat de uitspraak uit de met banieren en vaandels gedecoreerde zalen van weleer op; de ongekroonde koning der snackschuren is dood, leve Koning Smulpaap de Tweede!

Al in 1961 ― de tijd waarin kloosterzusters en pastoors nog een ferme greep hadden op het overgrote deel van het jonge Efteling-publiek ― kwam de voorganger van de huidige Smulpaap de gelederen van de parkhoreca versterken. Destijds stond het gebouw nog midden in de tot ver over de landsgrenzen beroemde speeltuin. In korte broeken gestoken kinderen met zandbesmeurde handen stonden met vader en moeder geduldig in de rij, wachtend op dat favoriete gerecht van eenieder onder de achttien: vette friet met mayonaise.

De Efteling rondom de Smulpaap veranderde in de loop der jaren meer dan het horecapunt zelf. De Smulpaap zag Antons Speeltuin gaan en Tons Laven komen. Met de jaren groeiden de bomen en werd het kind van weleer de ouder van nu. Tot de Smulpaap, jaren later dan ooit de bedoeling was, uiteindelijk het veld moest ruimen. Smulpaap de Eerste was té klein, té krap en ook té ouderwets geworden. Tijdens de periode vlak na de vierde Winter-Efteling werd het bord dat het gebouw reeds ruim vier decennia had gesierd zorgvuldig verwijderd, en de rest zonder genade gelijk gemaakt met het maaiveld.

Net als in de verhalen van lang geleden stond er echter al een opvolger klaar voor wat zonder twijfel de heersende Volksheer der Horecapunten geweest is. Alhoewel... 'stond' is wellicht niet helemaal het juiste woord. De nieuwe Smulpaap 'lag' namelijk meer: op de tekentafel van Michel den Dulk, die in het ontwerp van het gebouw één van zijn eerste grote opdrachten zag.

De nieuwe Smulpaap maakte onderdeel uit van een grote uitbreiding op het oude Anton Pieckplein. Sfeervolle gevels, mooi geplaatste carrousels en vooral een enorme dosis nostalgie moesten de tot voorkort wat saaie hoek achter de oude Smulpaap maken tot een absolute apotheose van Piecksheid. Als dank voor de jarenlange trouwe dienst keerde de Smulpaap grootser terug dan ooit gedacht kon worden; als een illusoire feniks uit de as herrezen!

De Smulpaap werd een horecapunt dat de centrale hoek van het nieuwe plein mooi vult. Frietjes, snacks en drankjes: ze zijn voortaan te koop via een ruimbemeten counter onder een sfeervol gedecoreerde gevel. Natuurlijk is de Smulpaap op de drukste dagen van het zomerseizoen nog steeds niet opgewassen tegen de welhaast exodusale toestroom van bezoekers met knorrende magen, maar het gevoel van de onder de ontembare druk des volks verdrinkende Brandaandeske eilandvis heeft toch grotendeels plaats moeten maken voor de meer geordende chaos van koopzondag in een nijvere Hanzestad.

Welhaast als verwijzing naar de uitspraak waar wij dit relaas mee begonnen kreeg de nieuwe Smulpaap meer dan zomaar een overkapping naast de deur. Piet de Smeerpoets ― nog altijd prullen in het rond strooiend als ware het rozenblaadjes bij een keizerlijke kroning in het oude Rome ― vond zijn plaats in een soort Middeleeuwse ridderzaal, die helaas gebukt gaat onder de overguitige naam 'De Olycke Tweelingh'. Fraai is de ruimte echter zeer zeker. In een met schijnbaar eldikke balken gestutte ruimte met Romaanse boogdoorgangen staan stevige banken van oud hout opgesteld om eenieder die friet wenst te eten te accomoderen. De ruimte biedt plaats aan velen, en geeft menigeen het gevoel de roemer te moeten heffen ter goedkeuring van zoveel kunstig gecreërde romantiek en hang-naar-toen.

Met genoegen vertoeven wij enige tijd ― gezeten op het sterke hout ― in de overdekte contreien van Smulpaap de Tweede. De friet smaakt goed als altijd, gaslampen snorren en de themamuziek klinkt ons als de zang der muzen in de oren. Met de ogen gesloten en genietend van de schelle vreugdekreten van hen die de snacks aangereikt krijgen van vader en moeder, vervliegen onze gedachten naar lang, heel lang geleden. Een kunst die niet veel plaatsen in onze altijd zo druk bezige natie beheersen.

Smulpaap de Tweede kan bij ons niet meer stuk, dat begreep u al. Vier en een halve ster geven we dit horecapunt dan ook met een blij gezicht. Iets te verbeteren is er altijd, natuurlijk; al was het maar een geënsceneerd ridderduel in de verte, alwaar jongelingen vechten om de hand van een schone dame, of wellicht gewoon een bakje friet. Pieck zou het wellicht anders bedacht hebben: eenvoudiger wellicht, kleinschaliger van aard en zonder roestvrijstalen frituurmechanieken. Maar in dit geval scharen wij ons achter Den Dulk, die wij met genoegen de Ridderhelm in het familiewapen gunnen!

"Geschiedkundig gezien klopt er niets van mijn ontwerp. Dat torentje of dit klokgeveltje zul je nooit zo in Nederland tegenkomen. Maar hier in de Efteling juist wel. Dat maakt dit park zo bijzonder."

-Michel den Dulk, 2003

Sinds 2003  Categorie zelfbediening/balie  Aanbod standaard  Bezetting voldoende  Prijs/kwaliteit normaal  Aantal kassa's 2  Omzet (per bezoeker per dag) (TBA)  Pinautomaat? ja  Smaakoordeel 8  Zitjes ruim  Afvalverwerking ruim aantal afvalbakken + Moeder Gijs op 10 meter  Dichtsbijzijnde toiletten Het Witte Paard

 

Smulpaap Menu Anton Pieck Menu Frites met twee kroketten of twee frikadellen en een beker (0,4 LTR) frisdrank € 5,95 Magische Formule Box, kindermenu € 5,95 Pardoes Kinderatelier, kindermenu € 5,95 Frites € 1,50 Frites met mayonaise € 1,75 Frites met curry € 1,75 Holle Bolle Buil € 2,60 Holle Bolle Buil met Smikkelsaus € 2,85 Snacks in de automaten vanaf € 1,40 Broodje Frikadel € 2,30 Broodje Kroket € 2,30 Frisdrank Beker 0,3 LTR € 1,50 Frisdrank Beker 0,4 LTR € 1,85 Frisdrank Beker 0,5 LTR € 2,10 Blikjes Frisdrank vanaf € 1,60 Blikje Bier € 1,70 Het WWCW is onder geen enkele voorwaarde verantwoordelijk voor taalfouten in bovenstaande, letterlijk geciteerde menukaart.

  
  

Sfeerbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Assortimentbeoordeling:   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10         het totaal aantal op dit horecapunt uitgebrachte stemmen is inmiddels:

Deez' Oolycke Tweelingh is teruggekeerd om het plein te sieren van hij die de Efteling haar gezicht gaf.	Ook Piet de Smeerpoets heeft  ― deze keer wat minder knullig ― een nieuw onderkomen gevonden.	Daar is-ie dan, onze Piet. Opgepoetst en wel siert hij het plafond.
Deze fraaie kandelaars sierden ooit het oude Witte Paard en verfraaien nu deze mooie zaal.	Kroonluchers, houten balken, "kaarsen", wat wil je nog meer. Behalve catalogusstoelen dan.	Een gotische boog tussen anderszins Romaans aandoende bogen; het lijkt wel een typisch Spookslot-rommeltje.
Ook die big met zijn bord patatten mag natuurlijk niet ontbreken. Piecks tot op het vet.	Dackpannetjes, booghjes, nisjes, lettertjes. Wanneer had Anton dit ook weer ontworpen?	Niet echt 19de-eeuws ofzo, maar 't hoort er toch een beetje bij, die automatiek.
De voorgevel van de overkapping aan de linkerkant.	Wanneer 's winters de nacht valt is ook het nieuwe plein wederom feeëriek ver(p)licht.	De Smulpaap anno 2004. Wie had dat ooit kunnen dromen.
Hier rust Piet de Smeerpoets.	Smulpaap de Eerste lag er zo maar troosteloos bij in de laatste weken van zijn leven.	De ondergang van het eens zo iconische horecapunt symbolisch weergegeven.