 Naast
het vijftig jarig bestaan van het Sprookjesbos, zijn er
natuurlijk veel meer attracties die een verjaardag vieren in
2002. 10 jaar het Hotel bijvoorbeeld en 15 jaar de Pagode, 20
jaar de Halve Maen, 25 jaar de Marskramer en ga zo maar door.
Er is ook een souvenir dat in 2002 zijn 30ste verjaardag viert
(en dus voor de 31ste keer is verschenen): het Fotoboekje. Het
meest bijzondere souvenir dat iedere bezoeker eigenlijk
verplicht moet aanschaffen bij binnenkomst van het park. Tot
2001 gebeurde dat ook, omdat men de plattegrond niet los kon
kopen en vele bezoekers zonder haast wel moesten verdwalen.
Vanaf 2001 is daar een eind aan gekomen, de plattegrond is dan
wel niet gratis, maar vele bezoekers kopen ogenblikkelijk de
tekening van Knoet in de Efteldingen.
Wie had kunnen weten dat de grote lay-outverandering van 1998,
die het fotoboekje toen onderging, ook betekende dat de
Efteling voortaan nooit meer de moeite zou nemen om iets van
het boekje te maken. Nadat in we 1999, 2000 en in 2001 een
lichtjes andere versie van het souvenir moesten kopen (maar
nog wel met steeds een andere kaft), mochten we in 2002
eindelijk weer een boekje ontvangen dat wel helemaal op nieuw
in elkaar is gezet. Maar schrik en gruwel, de netjes
geplaatste foto's en collages zijn voorgoed verleden tijd en
rommelige pagina's komen er voor in de plaats.
Wat mij bij het nieuwe boekje meteen opviel was dat het nog
gewoon even dik is als de versies van afgelopen jaren, en hoe
groter de Efteling wordt, hoe meer attracties er of op één
pagina worden gepropt of gewoon het boekje worden
uitgeslingerd. Is het nu zoveel moeite om er één stuk papier
per boekje bij te doen, dan komen er dus vier pagina's,
waardoor sprookjes als de Rode Schoentjes en de Magische Klok
en attracties als de Oude Tufferbaan en de Stoomtrein (en nu
zelfs de Stoomcarrousel) gewoon weer terug het boekje in
kunnen.
Maar goed, de kaft, niet slecht, eigenlijk zelfs heel goed,
Kleine Boodschap mag na al die jaren in dit jubileumjaar
eindelijk weer eens terugkeren als een soort boegbeeld/mascotte.
Slordig dan weer dat het oude logo er onder staat. Als we dan
de pagina omkeren zien we dezelfde lay-out met het
Pardoesbeeld bij nacht op de plek waar vier jaar lang die
sleutel heeft gestaan. Ik heb zo het idee dat dit een tweede
idee was voor de kaft en dat ze hem dan maar in de binnenkant
hebben gezet, is ie stiekem toch nog aanwezig. Bij de
introductietekst (waarvan ik het na al die jaren nog steeds
jammer vind dat het 'De Efteling is het enige prentenboek ter
wereld waar je doorheen kunt lopen.' heeft moeten plaats maken
voor het 'ijle lucht'-verhaaltje) is de nieuwe lay-out dan te
zien. De tekst staat op perkamentrollen, de foto's hebben een
ouderwetse witte kartelrand en de achtergrond is geen zacht
kleurtje, maar is een wazige afdruk van de plattegrond.
Eigenlijk best wel een goed idee om de plattegrond op kleiner
formaat in het fotoboekje af te drukken, maar nee, dàt doet de
Efteling dan toch weer niet. Veel mensen vinden een klein
plattegrondje toch makkelijker dan die grote lap papier die
altijd verkeerd wordt ingeklapt en dus aan het einde van het
dagje zo vol scheuren zit, dat velen hem weggooien.
Nu kijken we even naar de inhoud; de teksten en de foto's dus.
De Pardoespromenade wordt dus met het beeld en een
Wonderwachter afgebeeld en ook Pardoes en Pardijntje mogen op
de foto, en wel met wat kinderen op het Herautenplein (ik vind
de foto wel erg overduidelijk computergemanipuleerd hoor),
Doornroosje op de volgende pagina heeft geen bijzondere foto's,
maar hier zien we dan voor het eerst de gruwel van het nieuwe
boekje; overlappingen. Alhoewel gruwel, ik vind het te gelijk
ook wel wat hebben, het geeft toch een soort van rommelige
fotoalbumsfeer aan het geheel. Het doet het fotoboekje de naam
souvenirboekje nu meer eer aan dan fotoboekje, want echt mooie
foto's bekijken is er nu niet meer zo bij. Het boekje heeft nu
dus echt als enig doel om bezoekers een beeld van het park te
geven.
Langnek is er
het ergst van afgekomen, wie daar op de fotoboekredactie
heeft er nu het idee gehad "Kom, we laten Langnek met z'n
hoofd door de wolken komen"? Het ziet er toch niet uit!? En
waarom ziet Langnek er ook zo fel uit? Het is net of ze met
viltstiften de kleuren wat hebben bijgewerkt. Duidelijk te
zien dat ze het leuk vinden om op hun computers met wat
Paint-programma's
te spelen, laten ze dat alsjeblieft in hun vrije tijd doen.
Ook de foto's daarnaast van het Kabouterdorp zijn geen echte
parkfoto's. Maar die eeuwige foto van het interieur van het
Kabouterhuisje is in ieder geval verdwenen, want dat was wel
een erg oude en te vaak gebruikte foto hoor. Na dit commentaar
is het natuurlijk overbodig om nog iets over De Wolf en de
Zeven Geitjes, Roodkapje (met Krakeeltje) en Hans en Grietje
te vertellen. Raponsje is nu voor het eerst eens 'in' het
boekje te bewonderen; ze krijgt twee foto's, inclusief die
ongelooflijk computergemanipuleerde foto met de heks die
verkeerd om in d'r haren klimt. Dit kan in de toekomst gewoon
voor misverstanden zorgen, want over pakweg 15 à 20 jaar zal
men denken dat de heks vroeger daadwerkelijk op deze manier
klom. En de spreuk in het park is 'Raponsje, Raponsje, laat
vallen je haar', maar in het fotoboekje staat 'Raponsje,
Raponsje, hang je vlecht uit het raam.' De Trollenkoning op de
pagina daarnaast is dan weer te bewonderen met drie
verschillende gezichtsuitdrukkingen.
De Chinese Nachtegaal heeft veel ruimte moeten afgeven en
Draak Lichtgeraakt is weer terug, een beetje groener dan de
parkdraak en ook met een schatkist die van een andere foto
over deze is geplakt, maar we mogen blijkbaar überhaupt al
blij zijn dat ie terug is. De Herautenpleindubbelpagina is ook
erg veranderd, geen Kleine Boodschap (ja, die staat op de kaft),
geen duif, maar wel weer het Sneeuwwitjetafereel uit de grot
met een grote dwerg in collagevorm. Het appeltje moet weer
voor de touch zorgen, want in het boekje krioelt het van de
attributen die het thema moeten verduidelijken: snoepjes bij
Hans en Grietje, een dobbelsteen met pion bij de Zeven Geitjes,
een propje papier bij Holle Bolle Gijs en de ergste is Fata
Morgana, maar daar kom ik later op terug.
De Indische Waterlelies heeft ook een pagina moeten inleveren
(waarom heeft Hans en Grietje dan nog wel een dubbele pagina?),
en onze fluitende en vliegende Fakir is weer terug. De Reus
van Klein Duimpje heeft zich maar eens omgedraaid en het
Carrouselpaleis krijgt nog maar één foto, of beter gezegd, een
halve. Na al die jaren laat de Efteling ook eens een ander
Gijs-familielid toe in het boekje, Moeder mag met haar kroost
voorzichtig boven haar geeuwende broer uitpiepen. De Pagode en
de Gondoletta krijgen een foto waarvan je pijn krijgt in je
ogen en het Theater mag een foto van net geen postzegelformaat.
Dat eindelijk het entertainment ook eens een plaatsje krijgt
in het boekje is dan weer een goede zaak.
Carnaval Festival was de attractie die jarenlang de laatste
drie pagina's van het boekje bezette, na 1992 moest er een
pagina voor het Hotel (en nu ook het Golfpark) worden
ingeleverd, dus een vermindering naar één pagina zat er na al
die tijd toch dik in. En ja hoor, het is nu dus gebeurd, en
ook nog eens verplaatst naar een andere plek in het boekje.
Daarover gesproken, we zitten nu in het midden van het boekje,
maar nog geen spoor van PandaDroom, dus kunnen we concluderen
dat ook aan de traditie dat de nieuwste attractie in het
midden zit, een einde is gekomen.
Het Lavenlaar krijgt andere foto's dan voorheen, maar Lots
Kraamhuys voert toch weer de boventoon. Villa Volta krijgt een
niet-verrassende dubbelpagina, Droomvlucht krijgt ook wat
andere foto's en
Fata Morgana… tja… twee foto's die ongeveer gelijk zijn,
alleen de één bij avond en de ander bij dag, verder wat
standaardfoto's (alleen de overbekende Haremfoto ontbreekt na
al die jaren), maar waarom heeft één van de makers van dit
boekje zijn dochtertje gevraagd om haar Barbiesieraden te
gebruiken? En op het feit na dat het er niet uit ziet, vraag
ik me ook af wat dit toch in hemelsnaam met Fata Morgana heeft
te maken. Waar is de tijd gebleven dat Fata Morgana en het
Spookslot gewoon acht pagina's kregen, met strakke, duidelijke,
mooie foto's waar geen computer aan te pas is gekomen en waar
ze nog geen rotzooi onder de scanner legden om te proberen een
leuk effect te creëren?
|
 |
De Python- en
Pegasusfoto's hebben nooit wat voorgesteld en Vogel Rok is
logischerwijs verhuisd naar hier, met een hele mooie foto van
de ingang, maar wel overlapt weer. Het Spookslot kent eveneens
hele mooie foto's, maar ook weer overlapt. Dan volgen de
foto's van de overgebleven attracties, of ten minste vier
daarvan; Halve Maen, Bob, Piraña en Kinderspoor. Erg
standaard foto's. PandaDroom is de nieuwe attractie en komt dus
terecht in het midd.. eh… het einde van het boekje. En hier
verbreekt de Efteling wel even het record 'aantal-foto's-op-een-dubbelpagina-van-één-attractie'.
Tien foto's maar liefst: van het logo, de waterval, de stenen
leeuwenkop, de gloeiende bol, de Noordpool-glijbaan, Oek, het
olifantenwatervalletje, het klimrek met de Panda, de
edutainmentruimte en de film (deze is begrijpelijkerwijs
gemanipuleerd). In de bijbehorende tekst wordt natuurlijk nog
wel even het Wereld Natuur Fonds genoemd, en ook vind ik de
naam van de attractie in het buitenlands erg interessant:
PandaVision. Dat zou PandaVisie in het Nederlands zijn en dat
klinkt toch een stuk beter en origineler dan PandaDroom.
De Winter Efteling heeft geen bijzondere pagina, ook al is het
wel jammer dat er nu van de speciale winterattracties geen
foto's meer in staan. Bij de pagina voor het Hotel en het
Golfpark vinden we dan echte foto's van postzegelformaat en de
Pomme d'Or, Applause Award en partners in kwaliteit staan
zoals altijd weer op de binnenzijde van de achterflap. Sinds
1996 stond het Huis van de Vijf Zintuigen i.p.v. het Eftelingwapenschild dan op de achterflap zelf, maar het wapenschild
mag nu dan weer terugkeren, zij het in de moderne 3D-versie.
Conclusie: het fotoboekje is een aardig souvenirtje voor
de bezoeker die voor het eerst in de Efteling komt, maar de
liefhebber moet om echt mooie foto's te krijgen tegenwoordig
zelf de handen uit de mouwen steken. Bijna iedereen heeft wel
een fototoestel en zelfs voor diegene die dat niet heeft is
dat nog geen ramp, want veel trotse eigenaars van de (digitale)
fotoapparatuur zijn meestal zo goedhartig om hun opnames
ergens op Internet te plaatsen. Ik blijf het fotoboekje nog
altijd trouw kopen, hoe lelijk ze het nog willen gaan maken,
maar ik verlang toch nog stiekem (en dat geld ook voor de
folders) naar de periode 1985-1997. Toen was elke foto nog een
stukje verhaal om zo het hele verhaal voor altijd te onthouden.
|
