Welkom in de Diorama-rubriek van het Wonderlijke WC Web. Je kunt vanaf hier direct doorgaan naar de index van de rubriek, vanaf waar je een reis kunt maken door alle steden, gebieden en rijken van het Diorama. Klik hiervoor op het "Diorama-index"-logootje hieronder. Of lees eerst het inleidende verhaal, "Het Rijk achter de Bergen".
 

~ Het Diorama - Toen je hier stond was je even groot als Gulliver ~
 

 
Het Rijk Achter de Bergen

Er was eens, lang, heel lang geleden... een sprookjesachtig land, ver hier vandaan. Je kon er alleen komen via ondoordringbare wouden en hemelshoge bergen met helderwitte eeuwige sneeuw op de toppen.

Slechts weinigen doorstonden de ontberingen die nodig waren om het land te bereiken; maar zij die er ooit geweest waren spraken van een wonderlijk land. Van schitterende kastelen met wapperende banieren op torenhoge bergen. Van steden met vriendelijke bewoners en machtige bruggen en muren. Van lieflijke dalen met onstuimig stromende beken en ruïnes van burchten op rotsen tegen een helder blauwe lucht.

Naarmate de tijd verder knaagde aan onze wereld verloren de mensen hun aandacht voor de verhalen over dit mooie land. De wereld stortte zich in het gedruis van de 20ste eeuw en de aandacht voor verhalen van een eenzame reiziger maakte plaats voor de aandacht voor televisie, mobiliteit en economie. Als een zachte grijze deken bedekte de vergetelheid het Rijk Voorbij de Bergen, totdat zelfs de herinnering eraan een zeldzaamheid geworden was en het in geen atlas meer te vinden was.

Op een dag, eeuwen later, vond de tekenaar Anton Pieck tijdens één van zijn reizen naar het buitenland een oud boek op een gezellige boekenmarkt. Het was gebonden in fijn leer, bezet met stevige metalen hoeken. Het boek verhaalde over een ver land, het Rijk Voorbij de Bergen. Het land boeide Anton meteen. De wereld die het boek beschreef klonk precies zoals hij de wereld graag zou zien: sfeervol, romantisch en vooral niet al te modern. Anton geloofde heilig in het bestaan van deze wereld. Hij dacht vaak aan het ondernemen van een reis ernaartoe, wanneer hij weer eens door het oude boek bladerde en de wonderschone kastelen zag afgebeeld op de tekeningen in het boek.

Helaas, de ouderdom kwam ook over Anton Pieck en uiteindelijk besloot hij dat het maken van een reis naar het verre land hem teveel zou worden. Toch kon hij de gedachte aan het land niet met rust laten. Nacht in nacht uit droomde hij erover en het duurde dan ook niet lang of Anton besloot dat, als hij dan te oud was om naar het land te gaan, het land dan maar naar hem moest komen.

Het toeval wilde dat de Efteling op dat moment net op zoek was naar een nieuwe attractie voor in het park. Het liefst iets dat mooi zou aansluiten bij de sprookjessfeer die Anton al zo goed had weten neer te zetten in het Sprookjesbos. Er was een plek beschikbaar in de voormalige rolschaatshal achter de Stoomcarrousel. Anton besloot tot het maken van een miniatuurversie van het Rijk Voorbij de Bergen. En wel in de vorm van een Diorama.

Gedreven als altijd ging hij direct aan de slag om de verhalen uit het boek, met behulp van de illustraties, om te zetten in ontwerpen die hij samen met zijn Efteling-collega’s zou kunnen omzetten in een zichtbare realiteit. Het risico vermijdend uitgemaakt te worden voor een seniele oude man, besloot hij net te doen of hij het land zelf bedacht had. Het oude boek hield hij thuis verborgen achter slot en grendel. Slechts zijn jonge lievelingscollega en latere opvolger, Ton van de Ven, wist van het bestaan af.

Na maandenlang tekenen, zagen, gipsen, modelleren en perfectioneren was het in 1971 dan eindelijk zover: het “Diorama”, zoals Anton zijn miniatuurversie van het Rijk Voorbij de Bergen noemde, kon geopend worden voor het publiek.

De ‘oh’s en ‘ah’s waren niet van de lucht toen jong en oud door een 60 meter lange glaswand een blik kon werpen in de droomwereld van Anton Pieck. Vol verwondering keek men naar de huisjes, treintjes, kastelen, bergen, steden en meren. En Anton... die glimlachte bij het zien van al die betoverde mensen, en droomde zelf zachtjes weg op de klanken van de speeldoosmuziek die het geheel omlijstte. Hij had het land dan toch eindelijk kunnen bezoeken!

Dertig lange jaren gingen voorbij sinds die dag in de lente van 1971 toen het Diorama voor het eerst te zien was. Anton zelf was al ingehaald door de onstopbare schreden van de tijd en stierf in 1987, zestien jaar na die eerste dag waar hij met zoveel plezier op terug keek. Het Diorama zelf werd langzaam ook ouder. Treintjes ontspoorden, lampjes brandden door, en het water van de kleine beken en meren tastte de constructies van dak en bergen aan. In de Efteling werden nieuwe, spectaculairdere attracties geopend, en steeds minder mensen bezochten de droomwereld van Anton. Zijn Rijk Voorbij de Bergen.

Maar nog steeds kijken er regelmatig bezoekers door de drie decennia oude ruiten naar het landschap dat Anton schiep als evenbeeld van het rijk uit het boek. Niemand, op een zwijgende Ton van de Ven na, weet nog waar ze nu eigenlijk naar kijken. Welk een wonderlijke historie er eigenlijk zit achter die mooie modelbaan in die stille hal met dat vreemde, groene licht.

Het mag dan wat stoffiger zijn dan toen, op die speciale dag in 1971, maar de magie is gebleven.

Klik hier om verder te gaan