Wel alle Ming-vazen in een Porseleinkast!!!

Bij het lezen van de 'Chinese Nachtegaal'-brief die u enige tijd geleden in deze rubriek plaatste, gingen de veren op mijn lijf recht overeind staan. Wat denkt die braadkip wel? Dat hij het mooist zingende dier ter wereld is? Dat hij wel even bepaalt dat de Efteling-bezoekers vrolijk van hem worden en dat ze maar al te graag het Chinese Paleis bezoeken om door die prutser in een vrolijke stemming te worden gefloten? Nou ik weet wel beter. We hebben hier gewoon te maken met een opschepper van het ergste soort. Door de hoge irritatiefactor van de brief van dit gevogelte, voelde ik me genoodzaakt om sinds lange tijd weer eens uit de anonimiteit te treden, met als doel iets recht te zetten voor de lezers van deze rubriek.

Ik zal me trouwens eerst eens even voorstellen: ik ben de Chinese Nachtegaal. U zult nu wel even de wenkbrauwen fronsen en denken dat ik hier een grap maak, aangezien de vorige schrijver zich ook al ‘De Chinese Nachtegaal’ noemde. Dat laatste klopt helemaal. De kenners van de Efteling-historie weten dat er verschillende Nachtegalen in het bos hebben genesteld. Ikzelf ben de allereerste die zijn liedjes in het Sprookjesbos mocht zingen. Gezeten op een dikke tak, liet ik iedereen meegenieten van mijn zang. Onder mij gingen, als blijk van waardering, steeds prachtige, grote bloemen open en dicht (althans, als het ze technisch lukte; het ging tot mijn frustratie nogal eens mis). Oh, bij Gong De Tian, wat genoot ik van die tijd. Een heerlijk rustig plekje, af en toe voorbijlopende mensen en een bos waarin steeds meer bewoners hun intrek namen. Zo hoorde ik na enkele jaren in de verte steeds een heks vragen wie er aan haar huisje knibbelknabbelde en verscheen er rechts van mij een huisje waarin duidelijk het gemekker van geiten waar te nemen was. Het kon niet op in die tijd.

Maar helaas was het na ruim zevenendertig jaar uit met de pret. Op een kwade dag in 1979 werd mijn plaats ruw overgenomen door een grote en gemene westerse draak. De bloemen voor mijn muur verdwenen en er kwam een grote schatkist voor in de plaats. Uit die kist stak een grote, gouden ring. Als er iemand met z'n vingers aan die ring kwam, begon de bijzonder onvriendelijke draak luid te grommen en te grauwen en moest de persoon die de ring aangeraakt had, rennen voor z'n leven. Naast het feit dat ik nog steeds niet snap waarom de Efteling iets in het bos neerzet dat bezoekers bang maakt, ben ik tot op de dag van vandaag zeer verbolgen over het feit dat ik ineens weg moest. Als Chinees dier heb ik op zich niets tegen draken, maar wel tegen dit figuur. Chi-ling! Daarnaast werd ik in 1998 nog veel kwader. Ik vernam via via dat de Efteling plannen had om De Chinese Nachtegaal terug te brengen in het Sprookjesbos. Hiervan werd ik in eerste instantie erg blij, omdat ik er vanuit ging dat ik weer mijn opwachting kon maken in het Sprookjesbos. Een gesprekje met een andere vogel die regelmatig in het Sprookjesbos vertoeft, boorde deze hoop in één klap de grond in. Het ontwerpteam onder leiding van de heer Van de Ven was zo vrij geweest een nieuwe Nachtegaal te ontwerpen voor het sprookje. Ik kon een rentree dus definitief vergeten. Ergens diep van binnen had ik nog het idee dat ik eens een kijkje moest nemen in dat grote paleis om te zien hoe mijn opvolger het deed, want tsja, misschien was hij echt wel zo goed dat mijn ergernissen zouden verdwijnen en ik hem als een waardige opvolger van mezelf kon zien. Na het lezen van zijn arrogante brief in deze rubriek is die behoefte echter meteen verdwenen.

Ik hoop dat ik met deze brief de Efteling-liefhebbers een beetje wakker heb geschud en dat ze niet blindelings in die onzin van die Nepnachtegaal ― moge Fei Lian de wind onder zijn vleugeltjes vandaan trekken ― trappen.  Hij verkondigt dan wel zo dapper dat bezoekers graag langskomen in het paleis, maar ik heb andere verhalen gehoord. Zo vernam ik dat veel bezoekers het paleis links laten liggen, omdat ze het sprookje vinden tegenvallen. Om mijn schepper Anton Pieck te citeren: "Ik ben slecht genoeg om dat helemaal niet erg te vinden".


    Nostalgische groeten,

   
     De eerste Chinese Nachtegaal

(overigens één van de eerste door Meester Anton Pieck vormgegeven Sprookjesbosdieren)